مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی

مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی

مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی

مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی

مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی