مادری گفت روزی این سخن با دختری                  ای که در کاشانه ام همچون فروزان اختری

سال ها ای نازنین چون باغبان پروردمت                 ای بسا شب ها شدم از خواب و اسایش بری

خواهم اکنون پند ها اویزه ی گوشت کنم                 پند مام خویش را جانا به خواری ننگری

دخترم نیکی و پاکی را شعار خویش ساز                   نیکی و پاکی بود ایین هر پیغمبری

از هوس ها دور باش و از خدا غافل مباش                زانکه نبود جز خدا اندر دو گیتی یاوری

 از تو میخواهم که موری را نیازاری ز خود                 ور خطا دیدی ز یاران از خطاشان بگذری

دکتر جلالی